چکیده: در حال حاضر توفیق سازمانها بطور مستقیم به استفاده مؤثر از منابع انسانی متکی به علوم رفتاری کاربردی بستگی دارد[۱۳]. از این رو نگرش جدیدی که در ادبیات مربوط به مدیریت به انسان شده، نگرش راهبردی است. به این معنا که انسان عامل کار و خالق آن است، بنابراین نقش محوری در تحول سازمان دارد و تحولات عظیم سازمانی از توانمندیهای نا محدود فکری این عامل سرچشمه می گیرد[۵]. ظهور و حاکمیت این دیدگاه که موفقیت و اثر بخشی سازمانها در گرو هدایت صحیح منابع به ویژه منابع انسانی است، موجب شده تا در سالهای اخیر به بررسی و مطالعه رفتار رهبری و تأثیر آن بر نگرشها و رفتارهای کارکنان، ازجمله تعهد سازمانی توجه قابل ملاحظه ای معطوف شود.
آخرین دیدگاهها